Het aftellen is helaas begonnen, nog een paar dagen en dan vlieg ik alweer vanuit Sydney naar huis toe. Dus nog ff genieten van het tropische weer in Queensland. Het is winter maar nog steeds rond de 22 graden. Afgelopen vrijdag zijn we met z'n allen naar de Wildlife Habitat Zoo in Port Douglas gegaan. Hier zijn we gaan ontbijten, wat breakfast with the birds heette. Het ontbijt was in een enorme vogelkooi, waar allerlei tropische vogels rondfladderde en een poging waagde om iets van je ontbijt te stelen. Gelukkig werd dat ons bespaart. Wat wel vet was om te doen, was als je je arm uitstak dat er zomaar een papegaai op je arm kwam zitten. Na ons goed vermaakt te hebben tijdens het ontbijt hebben we een rainforest tour gemaakt waar een gids ons vertelde over het leefgebied van de diverse vogels, vissen en schildpadden die er leefde. Daarnaast had de dierentuin veel Australische dieren en werd er door de verzorgers meer verteld over de dieren en hun leefgebied. Ik heb een krokodil vastgehouden (wel is waar een kleintje haha), een emu, wallaby en een slang geaaid. Die kans krijg ik ook niet elke dag. Tevens hadden ze een leefgebied waar kangaroos en wallaby's rond huppelde. Net zoals in de Australia Zoo waar ik geweest was. Het enige verschil was dat het kleiner was en dat Monica en Michael als gekke de kangaroos de stuipen op het lijf jaagde. Na zo'n beetje de hele dag in de Habitat rondgehangen te hebben was het weer tijd om lekker bij te komen in het zwembad. Al was dat niet makkelijk als vijf kids je telkens zeiken nat proberen te maken.  Zaterdag stond er niks op het programma. Marg, Nadia en Claudia besloten om te gaan shoppen. Jola, Stefanie en Monica wilde naar Mossman Gorge gaan wat een rainforest is. En omdat ik al zoveel regenwouden gezien had besloten de mannen om naar Daintree Village te gaan om een Croc cruise te gaan doen. Zoals ik al eerder verteld had zit de Daintree River vol met krokodillen. De cruise was vrij akelig in het begin, we stapte een gammel bootje in om krokodillen te spotten. We hebben een aantal crocs gezien zowel in het water als langs de kant. Tevens hebben we wat boomslangen gezien. Wat opviel was dat het water heel helder en ondiep was.  In de middag reden we weer terug en zijn we met z'n alle naar het strand gegaan. Alle kids en ik doken de zee in die vrij onrustig was, de golven waren heftig en Monica en Michael hadden moeite om steeds boven water te blijven. Kleine Michael was verstandig en ging al snel naar het ondiepe water toe. Maar na een hoge golf was ik Monica kwijt. Ik zag iedereen behalve haar. Ik ging naar de plek waar ik haar voor het laatst gezien had, dook onderwater en gelukkig vond ik haar meteen en trok haar naar boven. Met een grote smile en haar roze duikbril zei ze thank you! Naderhand vertelde ze pas dat ze niks meer kon herinneren, ze wist dat we in de zee waren en dat ik haar optilde uit het water. De rest was een zwart gat. Toen besefte ik pas hoeveel geluk we hadden gehad dat we Monica meteen vonden. Gelukkig is alles goed afgelopen. De laatste dag op vakantie was inmiddels aangebroken. 's Avonds zijn we gaan uiteten bij een visrestaurant in de haven. Hier deden ze elke dag een enorme vette vis voeren genaamd George. Veel toeristen kwamen hierop af, maar omdat ze hem elke dag zoveel eten gaven was hij waarschijnlijk vol gevreten en wam hij deze dag niet eens opdagen, dus wat een flater was dat zeg :p Voordat we naar huis zouden gaan, zijn we nog naar de tablelands geweest. Dit is een enorme droge vlakte in Queensland. Het is dus uniek en vrij apart om drie verschillende natuurgebieden (woestijn, regenwoud en rif) zo vlakbij elkaar te zijn.  In de tablelands waren enorme termietenheuvels. Het is raadzaam om deze fijn met rust te laten haha. Tevens reden we langs een golfbaan en Jola riep opeens 'stop the car!' Iedereen schrok, maar ze zag uit het niets wilde kangaroos. We hadden deze al een keer gezien, maar in dit geval waren het er wel 20 tot 30 stuks bij elkaar. Jola vertelde dat zelfs zij nog nooit zoveel wilde kangaroos bij elkaar had gezien. We zijn gestopt om foto's te maken. Daarna zijn we nog bij een cacaoplantage gestopt om lekkere koffie en chocoladetaart te eten :) Toen we bij het plaatsje Kuranda aankwamen,dat bekend staat om haar leuke marktkraampjes zijn we gaan lunchen. Hier kreeg je van allerlei soorten burgers, van kangaroo tot vis noem het maar op. Dus we besloten om iets ongebruikelijks te eten. Ik heb Emu- (struisvogel), kangaroo-(srry daarvoor) en krokodillenvlees geproefd en ik moet zeggen het beviel allemaal wel! De dagen in het noorden waren lang dus besloot ik om bijna elke ochtend sportief te doen en te gaan rennen op het strand. Omdat elke plek op het palmstrand op elkaar leek was ik al snel verdwaald. Ik besloot om toch maar ergens een pad in te slaan, in de hoop op de main street uit te komen. Wat bleek, ik kwam midden op een golfbaan terecht waar mensen rustig aan het golfen waren. Ze keken me ook aan zo van, wat moet die bloody toerist nu hier. Ik vond al snel de weg en werd gelukkig niet geraakt door een golfbal.  Nu was het tijd om naar Sydney te vliegen. De Pierro familie kon de piloot persoonlijk en na de landing mochten we met z'n allen even in de cockpit komen kijken. De vakantie in Port Douglas was fantastisch. We hadden een super deluxe hotel, palmstrand net naast de deur, elke dag lekker geweest uiteten, elke avond genoten van de levensverhalen van Marg (die heel uitbundig verteld) en veel plaatsen gezien, wat wil je nog meer! Eenmaal aangekomen in Sydney heb ik afscheid genomen van de Pierro familie, die waarschijnlijk volgend jaar naar Europa op vakantie komen. Toen we in Wollongong aankwamen heb ik snel mijn koffer gepakt en ben gaan slapen. De laatste dag was aangebroken en we hebben nog wat rondgelopen bij de mooie haven en lighthouse van Wollongong. Daarna heb ik afscheid genomen van Jola, Stefanie en Monica, die liever wilde dat ik bleef. Jos heeft me naar het vliegveld gebracht en ervoor gezorgd dat ik Australië heelhuids zou verlaten. Het meest zuidelijke punt en het meest noordelijk punt in Australie waar ik geweest ben ligt ongeveer 2816 km van elkaar af. Ik heb bijna alle dingen langs de oostkust gezien, die ik wilde zien. Ik heb alleen geen tijd gehad om de Whitesunday eilanden te zien, dus moet ik nog maar een keer terug gaan (met alle plezier natuurlijk). Ik heb nieuwe vrienden gemaakt, mooie ervaringen opgedaan en ben mijn familie erg dankbaar voor alles wat ze voor me gedaan hebben. Het was een fantastische reis met hoogtepunten en de weken zijn voorbij gevlogen. Maar nu ik eenmaal daar ben geweest wil ik ook nog meer van het land zien. Nu is het tijd voor mijn tweede vakantie met Lars, Timo en Paul in Kroatië. Bedankt voor alle berichtjes en voor het volgen natuurlijk :) Groetjes Kay